.......

زخم هایی که بر قلب داریم....

اگر چه جایشان هرگز خوب نخواهد شد

ولی به یادمان خواهد آورد

که ما هم

کسانی را دوست داشته ایم...

حقیقتِ تلخ آنجاست

که قلب همواره خواهد تپید

زخم بارها باز خواهد شد

و "دوست_داشتن"

چون عفونتی خوش خیم

تمام وجودمان را خواهد گرفت

شاید برای همین است که آدم های زخم خورده

همیشه لبخندی ملایم و سرد

روی  لب دارند